Nieuws

Sloepvaren krijgt een nieuwe dimensie vertelt Paul. Mensen kennen inmiddels wel hun ‘rondje om de kerk’ om een spoorterm te gebruiken. Ze willen grenzen verleggen, een boot is daar toch al uitermate geschikt voor. Al heb je dan wel een boot nodig waar je snel een afstand mee kunt overbruggen. Neem nou de eigenaar van dit schip, die er regelmatig mee op en neer pendelt tussen z’n bedrijfsmatige activiteiten in Amsterdam en die in Fryslân, zoals het hek van de boot verraadt. Geef h’m ongelijk, wat is nou meer ontspannend dan na een drukke kantoorweek, in plaats van in de file, lekker met je boot vanuit Amsterdam naar je tweede huis te gaan?

Wismeijer met meer dan vierhonderd door hem gebouwde sloepen op het water heeft de Nederlandse markt zien veranderen. De boot liefst onder handbereik dicht bij huis is er inmiddels voor meer dan alleen een eindje varen. Veertig, vijftigers zoeken andere uitdagingen. Ze hebben alle wereldreizen al gedaan. Ze komen uit op een boot waar je verder weg mee kunt met voldoende ruimte voor familie of vrienden. Waar je op kunt slapen, met ’t gemak van een kombuis, al zal die hoogstens voor het ontbijt gebruikt worden. Een schip met in de kuip de knusheid van een sloep en dito eenvoud in manoevreren.

Jachtwerf De Rietschans in Lelystad speelt bij de bouw van de Beavers helemaal in op de specifieke wensen van de klant. De romp voor de Beaver Launches, de 23 ft Sport en deze 29 ft Picnic, bouwt Wismeijer voor De Rietschans op zijn werf in Turkije. Daar wordt met veel vakmanschap het mahonie- en teak werk, dat het schip z’n voorname rijke uitstraling geeft, gemaakt. Bij De Rietschans vindt de afbouw plaats, helemaal ‘op maat’, zodat iedere Beaver een uniek schip wordt. Ook qua motorisering, één of twee motoren, of zoals in deze boot één diesel en één elektromotor.

Voor De Rietschans bouwer van de Beaver’s is dit de eerste boot met een hybride aandrijving. Nicole Majoor, echtgenote van Robert Jan Diepenbroek, vertelt ons dat zij er eerst heel sceptisch tegenover stonden. Misschien was het omdat deze cliënt hen vertelde, dat hij in Amsterdam al twee tien meter sloepen met enkel elektrische aandrijving heeft rondvaren, dat ze overstag gingen. Er is veel voor elektrisch aandrijven te zeggen, want wat haalt het uit met een grote diesel stationair draaiend te varen? Het is slecht voor de motor en slecht voor het milieu. De verbranding is dan niet optimaal en het verbruik relatief hoog. Bij snelheden tot zo’n tien km/u is overschakelen op de elektrische aandrijving bovendien comfortabeler, want elektrisch varend is deze Beaver Hybrid helemaal stil. Je hoort of voelt niets. En extra veilig omdat een elektromotor direct van z’n vooruit met vol vermogen kan terugslaan. Voor varen in Amsterdam, met haar vele elkaar kruisende grachten, een echte plus.

Het volkomen stil varen is te danken aan de kennis en kunde van het team, dat bij De Rietschans verantwoordelijk was voor het inbouwen van zowel de diesel als de elektromotor. Het steekt met elektrisch varen immers heel nauw als je een boot echt helemaal stil wilt krijgen.

Met een kilometertje of tien vaart de boot elektrisch langs het Muiderslot. Aan boord naast Wismeijer, Nicole en een drietal vriendinnen, van wie er twee net over waren uit Portugal en die moesten wel even wennen, het is veertien graden. En zo voeren wij, na eerst koffie gedronken te hebben, op één van de laatste schitterende dagen van oktober de haven van Muiden uit. Als we buiten de pieren zijn start Paul de diesel. Die is eigenlijk ook best wel stil. Dat komt omdat de motor niet in een kist midden in de kuip staat, maar achter je onder de bank. Om de diesel op temperatuur te laten komen varen we eerst op zo’n tweeduizend rpm. Het waait flink, we varen half op de wind. Pampus gebruiken we om foto’s te maken. Daarna stuiven we door richting Volendam.

Op het dashboard geen 26 meters en klokjes en een losse kaartplotter, maar één beeldscherm waarop dankzij Yacht Control alles aflees- en (via touchscreen) bedienbaar is. Een oplossing, die fraai oogt en handzaam is in het gebruik. Ondanks het feit dat er wel een hele PC voor aan boord komt, pakt het, door de eenvoud van inbouwen, niet veel duurder uit, al is wel een omgeving vereist waar alle systemen en sensoren op Can-bus niveau communiceren. Dat kan op deze Beaver met de Vetus VF5.250 E en de elektrische aandrijving van Mastervolt. Alles over toerentallen, brandstof en watertanks, batterijstatus, laadstroom of opgenomen vermogen is op het beeldscherm te volgen. Tot en met de touch button om het luik van de motorkamer te openen. Met de joystick van BellMarine voor geïntegreerde bediening van boeg-, hekschroef- en E-motor gaat de boot in de richting waarin je de stick beweegt.

Als we Volendam zien moeten we, vanwege de dijk die Marken met de vaste wal verbindt dat eiland eerst nog ronden. En dan zegt Paul: “Hard varen, ’t is eigenlijk maar even leuk.” Wat ons betreft is het op deze Beaver beslist geen straf. Het laatste stuk koersen wij zowat voor de wind op de haven van Volendam af.

In de zonovergoten haven is er plek genoeg. Terwijl de dames naar één van de vele viswinkels gaan, laat Paul ons de machinekamer zien. De compact gebouwde vijf cilinder met turbo ligt onder de achterbank van de kuip. Eén zwart stalen frame is de fundatie voor beide motoren en heeft ook het stuwdruklager in zich. Direct achter de elektrisch bediende keerkoppeling en de homokineet op de schroefas een drietal poelies voor de overbrenging van de elektromotor. Als de diesel in z’n vrij staat drijft de E-motor de as aan, maar als de diesel wordt gebruikt, draait de E-motor mee en laadt de batterijen op. De motorcontroller bewaakt dat de batterijen niet ‘overladen’ worden. Om de boot licht te houden is gekozen voor Lithium. De dik zeventien kWh is genoeg voor een middag varen met snelheden rond de tien km/u. Vaar je rustiger kun je een hele dag vooruit.

Uit de kombuis zijn inmiddels de glazen te voorschijn gekomen en een heerlijk gekoelde rosé. De IJsselmeerpaling voelt zich op z’n plek in de broodjes en uitjes geven de haring wat meer smaak. De tocht naar dit pittoreske havenstadje, waar in de verte menig vissersboot aan ‘De Dijk’ ligt, loont en de dames zijn er eigenlijk nog helemaal niet voor in als Paul aangeeft dat we terug moeten. Omdat we nu vol in de wind op gaan, varen we voor het comfort met de sprayhood. Geen overbodige luxe als we naar Paul’s jack kijken.

Nog even en aan de kade, gaat de compleet nieuwe accessoire lijn, die De Rietschans sinds kort in haar assortiment heeft, weer van boord en vaart Paul de boot weer even naar Amsterdam terug.

CONCLUSIE:

De Beaver Picnic Hybrid is een zeer geslaagde parallel hybride implementatie door Jachtwerf De Rietschans. Ze zijn daar nu ook wel over hun scepsis over hybride varen heen. Wij zijn daarbij bovendien uitermate enthousiast over het dashboard. En oh ja, je zou het bijna vergeten, de Beaver is een magnifiek afgewerkte boot waarmee je in alle comfort van het water geniet of, als de route er zich toe leent, dankzij z’n snelheid een ontspannend alternatief voor de auto.